நீங்கள் நீங்களாய் 

இருக்கும் கவிதை வேண்டாம் 

நீங்கள் நானாய் இருக்கும் 

கவிதையின் 

மடியில் மட்டுமே 

உறங்குவேன் ....

 என் இரு சக்கர 

இறக்கையால் 

பறந்து வந்தேன்....

நீந்தி கடக்க 

எந்த புன்னகையும் 

இல்லை...

இறக்கையின் 

பெட்ரோல் மணத்தில்

எந்த புன்னகையையும் 

விதைகாமலேயே 

வந்துவிட்டேன்

எல்லாரையும் போல 

 யாதிலும் யாதாயும் 

இருக்க இயலா 

களையாய் 

உங்களுக்கு...

பிழை திருத்தி 

பிழையாக்கும் 

எனக்கு 

நான் 

யாதாவேன்...

தேடலில் 

தொலைவது 

நானா? 

ஒளிந்துகொள்ள
தேடிக்கொண்டிருக்கிறேன்
ஒற்றை கவிதையை ...

யாதுக்காய் அவதானித்தேன்
கேட்க வைத்து விடுகிறீர்கள்
அடிகடி

கதவிடுக்கில் கைவிரல் போல
நைந்து போன வெறுமையில்
எதை கற்பேன் நான்

இயல்புகலற்ற பயணத்தில்
விதிகளற்று வீழ்கிறேன்

அர்த்தங்கலோடே
அர்த்தமற்று  இருக்கிறேன்

சிதறிய வார்த்தைகளிலும்
சிதறாமல் வெறுமை

தேடி தேடி தொலைக்கிறது
இந்த வெறுமை
என்னை 

திரவமாகவே தீர்ந்து விடுகிறேன்

உங்களில் நிரம்பி கொள்ளவும்
உங்களால் நிறைத்து கொள்ளவும்
திரவமாகவே தீர்ந்து விடுகிறேன்

இயல்பு இது என்பதால்
இயல்பில்லாதவனாய்  ஆகி விடுகிறேன்

ஊர்வதில் தொடங்கி
வறண்டு விடுவது வரை
திரவமாகவே தீர்ந்து விடுகிறேன்

என்ன மிச்சமிருகிறது
என்பதே மிச்சமாய் இருப்பதால்
திரவமாகவே தீர்ந்து விடுகிறேன்

நெடுநாளைக்கு பின்னாளான
 உன் புகைப்படத்துடன் ஆன
சந்திப்பிலும்
இயல்பாய்
இருக்க விடவில்லை
நீ